Pierwsze pisemne wzmianki o właściwościach leczniczych wierzbownicy drobnokwiatowej pochodzą z końca XIX w. i datowane są na ok. 1880 r. Nazwa rodzaju Epilobium pochodzi od złożenia greckich słów: epi (na) i lobos (pod), które określają charakterystyczne dla tej rośliny ułożenie kwiatów. W obrębie rodzaju Wierzbownica (Epilobium sp.) sklasyfikowano ponad 200 gatunków, z których 14 występuje na terenie Polski.

Z wyglądu wierzbownica drobnokwiatowa jest rośliną raczej niepozorną; posiada wydłużone na kształt lancetu liście, owłosioną i dość kruchą łodygę oraz kwiaty o charakterystycznej, jasnofioletowej lub purpurowej barwie. Roślina ta dorasta średnio do wysokości ok. 60 cm, a okres jej kwitnienia przypada na miesiące letnie, tj. od czerwca do sierpnia lub nawet września. Zasadniczo surowcem zielarskim, który znajduje zastosowanie w celach leczniczych jest ziele (herba Epilobii), czyli górna część łodygi z liśćmi i pąkami kwiatów, zbierana w czasie kwitnienia. Wspomagająco 

w łagodzeniu objawów rozrostu gruczołu krokowego wykorzystywany jest również korzeń wierzbownicy – jako środek o właściwościach przeciwzapalnych.

Zastosowanie terapeutyczne znajdują także inne gatunki z rodzaju wierzbownica, które swoimi właściwościami zbliżone są do odmiany drobnokwiatowej. Są wśród nich m. in.: wierzbownica kosmata, górska, błotna, czworoboczna, wzgórzowa, czy rózgowata. W tradycji ludowej medycyny 

i ziołolecznictwa ziele wierzbownicy drobnokwiatowej od pokoleń uważane było za remedium łagodzące rozmaite dolegliwości związane z przerostem prostaty, stąd też można o niej mówić jako 

o prawdziwym przyjacielu i naturalnym sprzymierzeńcu męskiego zdrowia. Pomimo swoich wyjątkowych właściwości roślina ta na dość długi czas została nieco zapomniana i dopiero dwie minione dekady przyniosły ponowne, żywe zainteresowanie oraz postęp badań nad jej leczniczymi walorami. 

W ujęciu fitochemicznym wierzbownica drobnokwiatowa stanowi bogate źródło fitosteroli, flawonoidów i garbników o właściwościach przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, antyoksydacyjnych, przeciwobrzękowych i wzmacniających naczynia krwionośne. W jej składzie odnajdziemy m. in.: taniny, kwercetynę, mirycetynę i kemferol; kwasy: arachidonowy, olejowy, oleinowy, chlorogenowy, a także linolenowy, linolowy i inne. Wśród głównych substancji biologicznie czynnych obecnych w zielu wierzbownicy wymienia się -sitosterol oraz jego glikozyd: -sitosterolinę. 

Wskazania do stosowania preparatów wierzbownicy drobnokwiatowej są dość szerokie, co 

w naturalny sposób wynika z jej rozległych właściwości prozdrowotnych. Wśród wskazań znajdują się:

• choroby skórne – łuszczyca, wypryski, trądzik, łojotok, łojotokowe zapalenie skóry, dermatozy i łupież tłusty,
• łysienie androgenowe,
• układowe choroby autoimmunologiczne,
• przerost i stan zapalny gruczołu krokowego,
• stany zapalne układu moczowo-płciowego u mężczyzn i kobiet,
• zaburzenia miesiączkowania, upławy,
• choroby, u podłoża których leży nadmiar androgenów

Łagodny przerost gruczołu krokowego – czyli BPH (Benign Prostatic Hyperplasia) to częste, postępujące wraz z wiekiem schorzenie dotykające ok. 50 % populacji mężczyzn pomiędzy 60., a 90. rokiem życia. Szacuje się również, że ok. 70% mężczyzn powyżej 60. roku życia doświadcza różnego rodzaju dolegliwości ze strony układu moczowego, które są bezpośrednim następstwem przerostu prostaty. 

W toku badań nad właściwościami wierzbownicy drobnokwiatowej sprawdzano m.in. wpływ wyciągu z rośliny na aktywność dwóch enzymów: 5--reduktazy i aromatazy, odgrywających istotną rolę w etiologii BPH. Badania laboratoryjne wykazały obecność wielopierścieniowych związków chemicznych – oenoteiny A i oenoteiny B , które hamowały aktywność wymienionych enzymów . Inne badania w tej samej materii, prowadzone metodą tzw. wysokosprawnej chromatografii cieczowej z użyciem różnych rodzajów wyciągów ziela wierzbownicy na homogenatach zawierających komórki z rozpoznanym przerostem prostaty – również potwierdziły jej wartość terapeutyczną 

w łagodzeniu tego schorzenia.

Medycyna tradycyjna przypisuje zielu wierzbownicy właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, odtruwające, rozkurczowe, przeciwalergiczne i przeciwwysiękowe, uspokajające i przeciwbólowe, 

a ponadto – pobudzające regenerację tkanki nabłonkowej. Korzystne oddziaływanie tej rośliny na skórę i jej wytwory polega m.in. na zmniejszeniu wydzielania łoju oraz jego rozrzedzeniu, a także na zmniejszeniu keratynizacji naskórka i mieszków włosowych oraz przerostu nabłonków – w tym warstwy naskórkowej. W schorzeniach natury dermatologicznej najczęściej polecanym zastosowaniem wierzbownicy drobnokwiatowej jest przyrządzanie naparu z jej ziela. Prawidłowo przygotowany i pity regularnie napar zmniejsza ilość wydzielanego łoju i pomaga oczyścić cerę redukując zmiany łojotokowe i trądzikowe.

Powszechne jest również łagodzenie z pomocą preparatów ziela wierzbownicy dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych – zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, ponieważ wierzbownica wykazuje działanie rozkurczające mięśnie gładkie pęcherza moczowego, a także działanie przeciwandrogenowe i przeciwestrogenowe.

W terapii schorzenia jakim jest łagodny przerost gruczołu krokowego preparaty w postaci leków bądź suplementów diety na bazie surowców roślinnych stanowią cenną alternatywę dla leków syntetycznych, dzięki czemu coraz bardziej zyskują one na znaczeniu. Preparaty ziołowe mogą 

– w zależności od wskazań – stanowić wsparcie i uzupełnienie terapii lub też stanowić zasadniczą jej część.

Wyciąg z ziela wierzbownicy drobnokwiatowej dostępny jest także w linii Zioła w tabletkach Colfarm. Wierzbownica drobnokwiatowa w tabletkach to preparat w swoim składzie oparty 

o wysokiej jakości standaryzowany ekstrakt roślinny, dzięki czemu ilość substancji aktywnej jest zawsze stała i niezmienna. 

Wierzbownica drobnokwiatowa to jedna z wielu niezwykle pomocnych i łatwo dostępnych dla człowieka roślin, warto zatem docenić bogate spektrum jej oddziaływania na nasze zdrowie, jak bowiem mówi stara mądrość ludowa: najlepszym lekarzem jest natura…